- аккол
- I[اکّال]лаҳҷ. бозиест, ки дар он бо калтаки начандон дароз чӯбчаи ду нӯгаш тарошидашудаеро зада мепарронанд, чилликдангалII[اکّال]а1. кит. пурхӯр, носерам2. моддаи моеи сӯзонанда ва хӯранда, ки мисли тезоб ба ҳар чӣ расад, сӯрох мекунад
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.